Van verschillende periodes in mijn leven weet ik niets meer. Zijn niet
blijven hangen. Zelfs "losse momenten", welke door mijn naasten
probleemloos worden opgelepeld, zijn mij geheel ontschoten. Regelmatig
prent ik mezelf in: "Dit is belangrijk, dit moet ik onthouden", om
korte tijd later te erkennen dat ik de helft alweer helemaal kwijt ben.
Daarentegen blijven vaak de onbenullige zaken tot in detail in mijn
hoofd hangen, om zich niet zelden op de meest vreemde momenten te
openbaren.
Vorige week hoorde ik iemand zeggen dat hetgeen op je pad komt,
arriveert als de tijd rijp is. Hoezeer je ook zou willen dat het eerder
of later komt (of nooit?).
Ik fantaseer dat het met gedachten ook zo gaat; "het moment" bepaald
wat je brein allemaal opvist. Overgeleverd aan "het moment", combineert
mijn brein de meest uiteenlopende herinneringen tot een fabelachtig
geheel. Alles kan.
Vanochtend vroeg ontwaakte ik uit een roerige nacht. Ik had het heet en
lag nog maar half onder mijn dekbed. Op het moment van ontwaken, zag ik
nog wat flarden voorbij schieten, maar nadat ik op mijn wekker de tijd
zag staan, was van een "verhaal" al lang geen sprake meer.
Gelukkig kan ik ook gewoon (van)alles voor mezelf op een plankje
schilderen om vervolgens weer af te plakken wat me niet bevalt. Een
stukje "mij", hier en daar wat afgeplakt, verworden tot een prachtige
compositie in rood.
Je kunt me kopen.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|