mat van
der heijden
Bits
15-04-16
Om alles op een dag gedaan te krijgen, gebruik ik mijn bureau-agenda. Heerlijk om gedane zaken door te strepen en ruimte te creëren voor nieuwe uitdagingen. "Eerst de moetjes, dan de magjes" is waarmee mijn kinderen jaren geleden al thuis kwamen van de lagere school. En hoewel ik mijn agenda zelf maak, ontkom ik niet aan de moetjes.
Omdat ik nogal wat tijd besteed aan dingen waar totaal geen vraag naar is, bekruipt me zo nu en dan het gevoel dat ik de verhouding af en toe een beetje kwijt ben. Ik kan mezelf natuurlijk goed voorhouden dat het voor de ontwikkeling en uitwerking belangrijk is, te volharden in mijn plan; de wereld om me heen draait gewoon door in haar eigen dogma en "de werkelijkheid" ligt daarbij nogal eens dwars.
Heerlijk is het dan gewoon even met de hond het bos in te duiken. Laika herkent mijn sportkleren al lang en als ik mijn loopschoenen buiten uit de kast haal, wordt hij helemaal hyper. Ik ren een vast rondje en gebruik mijn mobiel om tijd en afstand vast te leggen. In goede doen ben ik 35 minuten onderweg.
Maar met mijn tijden en afstanden, doe ik niets; eenmaal thuis bekijk ik zelden wat ik gelopen heb en als ik al kijk, weet ik niet wat ermee te doen. Het tempo van Laika bepaalt eigenlijk mijn tempo. De eertse 1 á 2 kilometer verdubbelt hij zo'n beetje mijn afstand, maar als we de helft gepasseerd zijn, zoekt hij een stuk hout dat helemaal mee gesleurd moet worden. Liefst niet te klein.
Laika is niet zo groot (schouderhoogte 50 cm schat ik), dus als hij in lichte draf voor me uit loopt, haal ik hem langzaam in. Vervolgens galoppeert hij weer een tiental meter om wat voorsprong te nemen. De ruimte tussen ons bepaalt ook mijn tempo.
Samen bepalen we de eindtijd. En verder hebben we het nergens over.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
