mat van
der heijden
Bits 22-04-16
Nu de temperatuur een beetje op gaat lopen en de nachtvorst uit de lucht is, heb ik mijn winterjas weer voor een half jaar opgeborgen. Voor mijn ochtendwandelingen met Laika gebruik ik een zogenaamde fleece-jas; waterafstotend en winddicht. Met een felle ochtendzon al behoorlijk warm.
Maar mijn eigenlijke zomerjas is toch een oud colbertje, inmiddels 52 jaar en hier en daar een beetje dun geworden. Niet exact mijn maat, noch mijn model, maar ik zou hem niet willen missen.
Voor het eerst gedragen toen ik een jaar of 18 was; met carnaval. Vaders trouwjas. Als ik het me goed herinner heeft Ankie, mijn partner, het colbertje ook eens door de feestzaal gehost.
Zilvergrijs en niks speciaals maar wel bijzonder genoeg om op 18-jarige leeftijd mezelf een "andere rol" aan te meten. De leeftijd waarop ik als uittredend puber langzaam mijn ouders als mens begon te zien, zonder ze meteen helemaal te begrijpen. Wellicht ook omdat ik, toen ik op kamers ging, me behalve iets meer zelfstandig ook iets meer verantwoordelijk begon te voelen.
En wat is een colbert zonder een stropdas? Een deel van de tijd; een deel van hem en daarmee een deel van het besef dat er samen iets is.
Om er toch met enige afstand naar te kunnen kijken, heb ik de stropdas verankert in een serie schilderijen.
Als kapstok waaraan ik met een gerust hart de decoraties van de tijd kan draperen.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Simply stopped counting days (1)"
2016
olie/zijde/board
57,5 - 57,5 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
