mat van
der heijden
Bits 29-04-16
1984. Een memorabel boek van George Orwell, maar ook het jaar waarin ik Lou Reed ontdekte. Vanuit Maastricht reed ik met huisgenoot Ed en vriendin Ankie in een groen golfje naar Werchter, België. Het was 's ochtends al erg warm, maar voor een festivaldag is dat geen nadeel.
Torhout-Werchter was als dubbelfestival in de jaren 80/90 altijd wel wat uitbundiger geprogrammeerd dan ons "eigen" Pinkpop. In 1984 waren The Simple Minds de trekpleister.
Met vrienden hadden we linksvoor bij het podium afgesproken, terwijl Ed met een aantal mensen achter op het veld bleef hangen. Het werd die dag bloedheet. Alle kraampjes stonden aan de rand van het terrein, waardoor iedereen die iets wilde nuttigen, naar het toilet moest of zich gewoon wilde verplaatsen over hetzelfde metersbrede pad moest schuifelen. We hebben met ons tweeën (Ankie en ik dus) die tocht 1 keer ondernomen. Ruim een uur in de verzengende hitte over enkele honderden meters. Bijgekomen van de ellende hebben we een uur later, dwars door de menigte, terug het veld gekruist. Hand in hand, gewoon blijven stappen en alsmaar sorry roepen. 10 minuten!
Toen rond 21.00 uur de eerste kartonhouders en plastic rommel in de fik ging, liep het helemaal mis met de geluidsafstemming van Lou Reed. Het optreden liep meer dan een uur vertraging op, maar de combi van zon en alcohol bracht ons in een heerlijke avondroes. Terwijl het veld half leeg liep, werden her en der steeds meer vuurtjes ontstoken welke door ijverige brandweermannen "uitgeslagen" werden met een soort grote mattenkloppers. Onbegonnen werk.
Om 23.00 uur werd de bas ingezet en vanaf dat moment had Reed me bij mijn strot. Zo basaal, zo direct, zo ontdaan van alle franje en soms zo heerlijk eerlijk helemaal vals. Vanaf het podium moet het er die gloedvolle avond ook prachtig hebben uitgezien met al die flakkerende vuurtjes en het deinende publiek, want Reed verdubbelde de tijd van optreden tot 1.00 uur. We verlieten het festival met een nog immer spelende Reed op de achtergrond en eenmaal in de auto, vroeg Ed me nadrukkelijk te blijven praten zodat hij niet in slaap zou vallen achter het stuur. Geen probleem; wat een dag!
Als de herinnering de feiten overstijgt; gevoel op papier.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Die keer"
2016
potlood-aquarel-papier
33-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
