We hebben het krijgen van kinderen eigenlijk altijd als iets natuurlijks, iets vanzelfsprekends ervaren. Ik weet niet waarom.
Midden jaren negentig verandert mijn beeldtaal op doek van verhalend
figuratief naar meer vorm en abstractie. Hoewel de inhoud voor mezelf
nog steeds een belangrijke drijfveer is, wordt mijn verbeelding steeds
universeler. Nu, ruim twintig jaar later, relateer ik mijn vormen toch
duidelijk aan een periode waarin onze kinderen geboren werden.
Wellicht zie ik de dingen daarom zoals ik ze zie.
Je was vanmiddag bij een collega die onlangs een IVF-behandeling heeft
ondergaan. Over enkele dagen volgt de echte "zwangerschapstest" en zal
blijken of de bevruchte eicel mooi ingebed is. Tot die tijd blijven de
mogelijke broertjes/zusjes nog afwachtend in de vriezer.
Zo zullen ook heel wat van mijn beelden nooit ontdooit worden. Ik weet niet waarom.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?

(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|