Met
het schilderen van het afdak achter ons huis, moest de kamperfoelie
helemaal teruggesnoeid worden, waarmee ook onze voorjaarsgast zijn
nestje zag verdwijnen. Toen ruim twee jaar later alles weer mooi
volgroeid was, begon het tortelduifje opnieuw getrouw aan haar nestje
te bouwen op exact dezelfde plek als voorheen. Een duivennest stelt
niet veel voor, is ook slechts een tijdelijk verblijf voor een tweetal
eitjes. Nu we bij mooi weer, dagelijks buiten eten, broedt onze gast
stilletjes maar standvastig een meter of twee schuin achter ons op haar
nestje.
Met het warme weer van de afgelopen dagen, is het schilderen in mijn
atelier een relatief koele bezigheid. Ik werk momenteel aan enkele
grote stukken en aangezien het schilderen met olieverf wat meer tijd
vergt, kan ik mijn bezigheden mooi spreiden in de koelte aan mijn
"schilderswand". Naast olieverf gebruik ik wol in mijn schilderijen,
welke met een ouderwets paddenstoeltje tot dikken draden gepunnikt
wordt. Het ambachtelijke punnikwerk werpt me terug naar mijn
kinderjaren, zonder dat het resultaat een sjaal, muts of ander bestemd
kledingstuk moet worden.
De beelden die ik als schilder maak, zijn plat. De "huid" van het werk
wordt bepaald door het materiaal. Naast vorm en kleur, roept het
materiaal voor mij ook herinneringen op. En daarmee gevoelens.
Uiteindelijk bepaald het samengaan van de beelden in mijn hoofd en die
op het board, of het mag blijven staan. Soms denk ik te weten hoe het
wordt, maar uiteindelijk wordt het toch weer anders.
Duivenkuikens zijn kwezelige, grijze en nauwelijks behaarde schepsels
met uitpuilende oogbollen op een mager kopje, gedragen door een veel te
iele nek. Maar een week of drie later, als de veertjes gaan groeien,
fladdert een prachtig vogeltje de toekomst tegemoet.
Altijd weer anders.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|