In
het geheel verduisterde "popzaaltje" van De Cacaofabriek (Helmond)
schuifelt op vrijdag 1 juni 2018 om 20.35 uur Reinbert de Leeuw
vanachter de coulissen over het podium naar de scherp uitgelichte
vleugel en neemt na een korte buiging plaats op de kruk.
Hij is langer dan ik me had voorgesteld. Een rijzige gestalte met
sluik, halflang wit haar in een veel te groot zwart pak. Zijn
aarzelende gang op het donkere podium verraadt zijn leeftijd (79),
maakt hem kwetsbaar, maar brengt ook de nodige spanning.
Centraal boven De Leeuw bestrijkt een bundel fel, wit licht de musicus
en zijn instrument. Zijn geplooide, zwarte colbert valt ver over zijn
schouder, zijn knokige pols lijkt door zijn ruime mouw nog fragieler.
Tot hij begint te spelen en zijn ranke, eindeloos lange vingers over de
toetsen laat lopen. De kracht en overtuiging die zijn spel teweeg
brengt, maakt van een aftands wit spook, een beladen en energiek mens
van vlees en bloed dat voelbaar elke noot tot in zijn tenen wil
ondergaan.
Op je kantoor luister je vanachter de tekentafel naar wat de
"gettoblaster" via de radio ten gehore brengt. Een typisch jaren
tachtig stereo-apparaat met een dubbel cassettedeck. Je hebt alleen nog
geen bandjes.
Ik ben via de Franse impressionist en reclametekenaar Toulouse-Lautrec
bij Erik Satie terecht gekomen. En helemaal gevallen voor de
uitvoeringen van Reinbert de Leeuw.
Snel naar de Bieb en opnemen maar!
Na enkele dagen vraag je me een kopie te maken en zodoende staat alles ook bij jou op BasF Chrome C-90.
In Helmond komt alles samen. Deze live uitvoering overstijgt mijn
verwachtingen en ik ervaar hoe mooi en diep je deze zo uiterst summiere
stukken kunt laten klinken. Maar wellicht geniet ik des te meer van het
moment dat ik je leeftijdsgenoot voor je kopiëerde, dat je opmerkte wat
ik zelf had ontdekt, dat ik je deelgenoot kon maken van mijn wereld.
Dat, wat we samen hadden, voor even.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|