mat van
der heijden
Bits 22-06-18
Er zijn nogal wat dingen in het leven die ik niet graag doe. Meestal ben ik er ook niet goed in. Dat gaat vaak samen; waar je goed in bent, doe je meestal met meer plezier.
Ik herinner me mijn basisschooljuf Schouren van klas 1, als een uitermate gedisciplineerde, ietwat streng door haar donkere montuur kijkende, van middelbare leeftijd zijnde vrouw. Ik zie haar nu voor me in een strakke jurk tot net over haar knieën, met een iets te grote ketting, halflang licht golvend zwart haar en bloedrood gestifte lippen. Zuinige blik.
We waren met ruim dertig kinderen in de klas, dus was er nog wel eens wat tijd over tijdens het klassikaal woordjes schrijven of schriftelijk rekenen. Kletsen was uit den boze; in plaats daarvan kregen we allemaal een klein tekenschriftje met een halftransparant vel tussen de tekenpagina’s. Waar het voor het merendeel een middel was om de tijd te doden, was het voor mij echt een toegift. Een heerlijk toetje.
Prettig zo’n leerling die zichzelf bezig kan houden, zonder de rest te storen. Maar de juf zag er meer in. Steeds als er ergens een gaatje viel kwam ze weer aanzetten met haar schriftjes waarvan ik er op het eind van het jaar verschillende helemaal vol had gepriegeld. Op het afsluitend oudergesprekje aan het einde van het jaar, was juf Schouren wellicht nog trotser op mijn tekenschriftjes dan ik, die het eigenlijk allemaal gewoon logisch en leuk vond.
Met veel plezier kijk ik weer naar het WK-voetbal dat onlangs is begonnen. Vooral de landen en spelers die voor dit toernooi, ongeacht hun kwaliteit, helemaal tot het uiterste gaan, hebben mijn belangstelling. Natuurlijk zijn discipline, teamgeest, taakuitvoering, tactisch vernuft en technisch kunnen straks doorslaggevend en komen dezelfde landen als altijd weer bovendrijven.
Maar het blijft een genot te kijken naar de spelers die op dit podium wel willen, maar echt niet beter kunnen. Zoals vorige week donderdag Abdullah Al-Mayouf, de keeper van Saoedi-Arabië die in de openingswedstrijd maar liefst 5 doelpunten om zijn oren kreeg. Naast nerveus gegrabbel op halfzachte schoten, bleef hij druk gebarend en professioneel sturend zijn teamgenoten luidkeels op hun plaats zetten. In de slotminuut ziet hij nog een, wellicht goedgeplaatste maar nogal zachtjes ingeschoten, vrije trap vanaf de zestien over de muur in de hoek zeilen. Veel te laat zet hij aan voor een snoekduik, maar komt met zijn verkeerde arm gestrekt naar de bal nauwelijks van de grond. Terwijl de bal al lang in de touwen ligt, stort hij ver voor de paal ter aarde, staart kort naar het gras, schudt zijn hoofd en is vast van plan het de volgende wedstrijd stukken beter te doen.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Je best doen"
2018
potlood-papier
32,5-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
