mat van
der heijden
Bits 10-08-18
In Vientiane (Laos) werd ons de ruimte in Gallery Icat ter beschikking gesteld om de driedaagse ontmoeting met de groep van de Masterclasses 2017 te continueren. De start ging moeizaam, maar na de eerste dag werd het thema “Vientiane and me” op zeer persoonlijke wijze vorm gegeven. En dat is nogal wat voor deze jongens die op de Art Academy totaal gefocust zijn op technieken (“skills”) en kopiëren. Vragen stellen is al helemaal “not done”, het motto “U zegt, wij doen”, viert hier nog steeds hoogtij.
Tijdens de tweede dag zetelde een ietwat corpulente man van een jaar of veertig zich voor de pui van de Gallery en stak een sigaretje op. Zonder echt naar binnen te kijken, herkende ik toch een soort van “contact zoeken”. Navraag bij mijn jongens leerde me dat hij de eigenaar van de ernaast gelegen Gallery was, maar bovenal ook zelf kunstenaar. Na een kwartiertje stapte hij weer op.
In de middagpauze liep ik toch wel wat nieuwsgierig het aangelegen pand binnen, waar niet geheel tot mijn verbazing een scala van felgekleurde portretten, landschappen en vrolijk fladderende olifanten in traditionele settings kundig met olie op doek waren gepenseeld. Geheel zijn werk. Met meteen daaropvolgend: “I have to sell, I have to make money!” Met een kort knikje dirigeerde hij me naar een klein tafeltje waarop zijn tablet met een snelle beweging werd geactiveerd.
Er lopen nogal wat lijntjes in Laos.
Het zweet parelde van zijn voorhoofd terwijl hij naarstig zijn “echte werk” trachtte te ordenen, wat maar ten dele lukte. Een gesprongen adertje in zijn rechteroog bleef ongewild vanachter zijn blik op het scherm de angst voeden, betrapt te worden.
Vanaf het moment echter, dat hij zijn Sculpturen en Land-art op het beeld toverde, was onze verhouding helemaal om. Expo’s in Japan, Singapore, en Thailand met verpletterende beelden. Zijn in Singapore getoonde, half doorgezaagde, door Amerikanen in de jaren zestig tijdens de Vietnam-War geworpen bommen (Laos is, nota bene als “neutraal” land, veruit het meest gebombardeerde land in deze periode), gevuld met aarde en volop herrijzende varens, staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Nu gutste het zout in golven van mijn voorhoofd.
We besloten namen uit te wisselen en op verzoek zou hij de volgende dag de afsluiting van ons project bijwonen, temeer daar het voor de jongens extra inspirerend zou kunnen werken als een Laotiaan, “one of them”, zijn ervaringen zou kunnen delen. Zijn job als docent aan de Art Academie had hij inmiddels “opgegeven”: “Me want to talk me hart”.
De presentatie heeft hij niet bijgewoond. Een kort excuus aan een van de jongens, tussen de bedrijven door, is me de laatste dag ten gehore gekomen.
Wie ben ik, daar een oordeel over te vellen.
Boun Paul Bhothyzan
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
Electrical wires
Vientiane, Laos
August, 2018
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
