|
|
mat
van der heijden
|
Bits
22-02-19
|
Na zijn overlijden, schilderde ik (toen 22 jaar) een klein doek in felle kleuren en nagelde het buiten aan een stevige weipaal midden op een nog braak liggende bouwkavel, waarvoor hij zijn plannen al op papier had gezet. Van de voorstelling kan ik me meer niets herinneren. Dat het werk met olieverf op canvas geen lang leven beschoren was in de buitenlucht, deerde me niet. Na enkele weken restte van mijn gedenkteken slechts een scheef staande weipaal. Maar zelfs dat, kon me niet echt raken. Kunst kan een geweldige manier zijn om dat, wat is verdwenen, vast te houden. Soms is een woord al genoeg. Of een enkel teken. Toen het er stond, droop het als een tweede huid van mijn lijf. Klaar. |
Wekelijks verschijnt een nieuwe BITS. Op de hoogte blijven? (svp je mailadres, o.v.v BITS) |
ZUIDERLUCHT onafhankelijk maandblad voor Kunst en Cultuur in Zuid-Nederland en Vlaanderen publiceert elke maand een recente BITS |
|
Voor Geoffrey |
|
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam) |