|
|
mat
van der heijden
|
Bits
07-08-20
|
In mijn jeugd speelden we in de zomer vrijwel altijd buiten. Er lag een groot grasveld naast ons huis en aan de overzijde van de weg liepen we rechtstreeks het bos in voorbij het oude nonnenklooster dat in mijn jonger jaren dienst deed als verblijf van in groepsverband levende mannen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. De notaris was de bezitter van de eerste hectaren loofbos, met zijn kolossale Amerikaanse eiken en beuken langs een in de oorlog ontstane krater, waarachter de reeds in sterke staat van ontbinding verkerende villa schimmig stond weg te kwijnen onder de buitensporig weelderig woekerende klimop. Ondanks het “private karakter” was het bos publiek toegankelijk. Verscholen in het dichte struikgewas ruik ik het bedompte bladerdek en voel de dunne twijgen langs de naakte huid onder mijn korte broek striemen, als ik me zo ver mogelijk van de bewoonde wereld verschuil tijdens het verstoppertje spelen. Gedwee laat ik me onderdompelen in een donkergroene wereld, doodsbang maar volkomen veilig tegelijk. |
Wekelijks verschijnt een nieuwe BITS. Op de hoogte blijven? (svp je mailadres, o.v.v BITS) |
ZUIDERLUCHT onafhankelijk maandblad voor Kunst en Cultuur in Zuid-Nederland en Vlaanderen publiceert elke maand een recente BITS |
|
"Let me be your forest" 2006 olie-houtskool-katoen 160-200 cm |
|
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam) |