Vrijdag
j.l. was ik bij een
"publiek-literaire-afscheidsavond" van Ton van Reen. Ton stond bij de
hoofdingang waar iedereen persoonlijk met een handdruk werd ontvangen.
Mooi gebaar.
Te midden van een op leeftijd gekomen groep vrienden en geliefden zong
Paul van Loo enkele diep melangolische liederen. Het werd geen vrolijke
avond, temeer daar het waarom van 50 jaar schrijverschap verholen bleef
achter zwaarmoedige herinneringen en anekdotes.
Lichtpunt voor mij was Tons relaas over een gemaakte fietstocht naar de
oorsprong van de Maas. Met zichtbare verbazing verhaalde hij nogmaals
zijn
bevindingen in Frankrijk. Alles behalve vloeiend, maar juist
daardoor hernieuwd getroffen. De schrijver werd voor even weer de
buizerd van zijn verhaal.
Geheel in zichzelf mijmerde hij ter afsluiting: "Eigenlijk was het net
als hier, in Helden-Panningen".
Op mijn tekentafel liggen al mijn schrijfsels en aantekeningen als los
zand bij elkaar. Op het moment van schrijven hangt er een compleet
verhaal aan vast, maar als losse fragmenten blijft er vaak niets van
over. Daarmee zijn deze op zichzelf staande frases echter niet minder
bepalend voor mijn handelen. Daarom besloot ik in 2009 een aantal
"stukken" te drukken. Het werden er acht.
Het gutsen van de drukletters in kleine blokjes eikenhout, het belijnen
van de vellen papier, het plaatsbepalen van de afzonderlijke letters,
het kleurgebruik etc. maakte dat het "los zand" plots een plek kreeg om
geplaatst te worden.
Het doen was genoeg.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?

(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|