Nu de
meeste bladeren gevallen zijn en de struiken in onze achtertuin weer
behoorlijk kaal beginnen te worden, is het graafwerk van Laika weer
overal goed zichtbaar. Verveling, reuksignalen of gewoon een kwestie
van de genen; ik weet het niet. Soms echter, heeft het ook een
zichtbaar doel zoals ik vanochtend zag toen ik de kippen had gevoerd en
via het tuinpad weer naar ons huis liep.
Een vrij groot bot, dat hij, naar ik me herinner, enkele jaren geleden
had gevonden tijdens onze wandelingen. Met het uitgraven van zijn
"prooi", komt ook het verleden weer boven. Het ziet er vooralsnog niet
naar uit dat het bot ook direct helemaal uitgegraven en afgeknabbeld
wordt, maar Laika heeft het desalniettemin weer "boven aarde" gehaald.
Soms is het voldoende de herinnering op te halen, zonder het gebeurde
zelf opnieuw te moeten ondergaan.
Waarschijnlijk ligt mijn tuin vol nog op te graven botten, Laika!
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|