Je bent
wat je denkt dat je bent. Als ik het overlees, en nog eens en
nog eens, komen de klanken los van de betekenis. Waar het een (de
gedachte) in eerste instantie nog duidelijk voortkomt uit het ander (de
tekst), wordt bij herhaling iets nieuws (ritme en klank) van
veel groter belang.
Ik zag gisteravond een documentaire van Remco Campert, waarbij hij,
fragiel als hij inmiddels is, onder andere het gedicht "Lamento"
voordroeg. Afsluitend keek een indringend, door de tijd getekend
gezicht me aan. Daarmee was de rest van de docu eigenlijk geheel en al
bijzaak.
Lamento
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat je altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelende water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert - 1992
uit "Rechterschoenen"
Onlangs
maakte ik notities op papier om mijn gedachten
enigszins te ordenen. En eindigde met een kort gedicht.
Het
verhaal verkort
Het zijn nog vier dagen voor de dag
en ik kom niet veel verder dan de dag
ervoor.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?

(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|