Als ik
mezelf terugzie op foto's, kan ik me de sfeer van dat moment
vaak nog goed herinneren. Ongetwijfeld zal deze behoorlijk gekleurd
zijn door het verleden en al die dingen die ik daarna heb meegemaakt,
maar het voelt als "teruggeworpen worden". Zonder die (foto-)beelden
zie ik de historie en de wereld daar omheen toch anders. Veel minder
samenhang
en een behoorlijke hoeveelheid ruis, verstoren meestal het "juiste"
beeld.
Men leert van het verleden om de juiste koers in de toekomst uit te
zetten. Maar kan dat wel in ons troebel hoofd? Wellicht heb ik dan toch
van tijd tot tijd visuele ijkpunten nodig om enigszins te begrijpen
waarom ik doe wat ik doe. Zonder dat daar een reden voor is. De dingen
gebeuren.
Jeugdvakanties, verjaardagsfeestjes, sportevenementen, popfestivals,
Kerst en Sinterklaas; de "dertien-uit-een-dozijn-kiekjes" die we
allemaal herkennen. En nog voor ons zien als de dag van gisteren.
Maar meestal zal ik het moeten stellen met de op dat moment heersende
gevoelens, gedachten en beelden in mijn hoofd. En dan maar proberen de
dingen een beetje op een rijtje te krijgen.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|