In mijn puberjaren deelde ik met
mijn vriendengroep
een kelder, waar muziek en drank de toon aangaven. Tot in mijn late
tienerjaren was "de kelder bij Hen" een ontmoetingsplek; langzaam
verschoof het accent naar de kroeg. Vanaf de tijd dat we "op kamers"
gingen, was de kelder in no-time passé.
Wat bleef waren de verhitte discussies. Meer nog dan op de middelbare
school en de academie, heb ik er leren "staan waarvoor je staat". Met
verve vlogen de meest markante stellingen door de lucht in dat zo
turbulente No-Nukes-Tijdperk.
Niet weten betekende geenszins geen mening hebben. Vaak ging de
discussie thuisgekomen met mijn oudste broer en vader tot in de late
uurtjes door. Het genot van heel wat halve liters Skol, zal daaraan ook
zeker debet zijn geweest.
Zo voldaan als we ooit uit onze discussies kwamen, voelt het nu, om de
vragen open te laten. Het doen of maken, roept vaak meer op, dan er
wordt opgelost.
Toch voelt het (in mijn beeldend werk) alsof het niet anders kan. Het
klopt.
En wie dat niet ziet, die ziet het maar niet.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|