Medio 2005 heb ik een poos met een
gemengde (Belgisch-Nederlands) groep
schilders enkele projecten ondernomen, onder de noemer
Forward-Painting. Enkelen onder hen, wiens werk ik goed kon plaatsen,
werkten samen met een galerie in Staphorst en tipten ook mij daar eens
contact op te nemen. Zo gezegd, zo gedaan; enkele weken later "mocht"
ik komen.
Staphorst ligt niet meteen naast mijn atelier (190 km), dus ik vertrok
bijtijds en was daarom niet verbaasd aan een gesloten deur te
arriveren,
een kwartiertje voor de afgesproken tijd. De kalende galeriehouder
opende de deur voor me in een koude en donkere ruimte. Naast de
lichtschakelaar bij de deur stond een tafeltje met een
koffiezetapparaat. Hij bood me thee, welke hij in het naastgelegen huis
ging halen.
Gezeten in een kunststof kuipstoeltje met mijn winterjas nog aan,
slurpte ik voorzichtig aan mijn thee, terwijl hij meteen het woord nam.
Mijn werk had hij op internet bekeken en voor alle duidelijkheid stond
hij erop met de mededeling te beginnen dat mijn stukken hem totaal niet
pasten. Dan bestond daar in ieder geval verder geen onduidelijkheid
over.
Voordat ik kon vragen waarom hij dan überhaupt een afspraak had
gemaakt, opperde hij de stelling dat ik waarschijnlijk toch wel ergens
in de buurt moest zijn, want wie rijdt nu dat hele eind voor een
eenvoudige kennismaking?
Verkeerde man, verkeerde plaats, verkeerde
tijd.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|