mat van
der heijden
Bits 09-02-18
Hoewel mijn nachten soms wat kort blijken te zijn geweest in de vroege ochtend na een late film of zo, haal ik mijn uurtjes rust gemakkelijk. Heb ook zelden problemen met hyperactieve hersenen die ondanks lichamelijke vermoeidheid bij het te bed gaan, alsmaar door blijven malen. Dromen, kan ik me zeer zelden herinneren.
Af en toe echter, ontwaak ik midden uit mijn slaap in het holst van de nacht. Eigenlijk ontwaak ik maar nauwelijks; het is meer een sluimerstand, waarbij de film op de achtergrond door blijft draaien. Fragmentarisch passeren persoonlijke ervaringen in de meest bizarre settings. Ik wordt geleefd in mijn eigen hoofd.
Als kleuter zat ik enkele maanden bij Juf Sop, een nogal excentrieke dame die met zeer beeldende verhalen ons trachtte te weerhouden van kinderlokkers en ander gespuis. Ze zal ongetwijfeld ook mooie sprookjes en lieftallige knuffelscenes hebben aangekaart, maar mijn hoofd sloeg geheel op hol. Iets te vatbaar voor gruwelfantasieën, werd ik dan ook snel overgeplaatst naar Juf Mieke, die me verder feilloos door de kleuterjaren loodste.
Feitelijk kan ik me van die nare tijd niets meer herinneren; geen verhalen, geen gezichten, geen angsten. Wellicht heel, heel ver weg gestopt. Herkenbaar blijft het gevoel onderdeel te zijn van een script, waaraan ik zelf geen letter heb geschreven.
Maar soms komt alles wel erg dichtbij.
Gstaad - laat toch je sluier vallen
Altijd dacht ik zelf te moeten
zelf te moeten zoeken moeten
tot ik in de nacht
geruisloos over
al je flikkerende lichtjes vloog.
In stilte schoof je oker
haar tot stof verworden pluimen
aan
mijn vliegtuigvenster
traag - voorbij.
Een zoete dij onder mijn handpalm
landt je lijf
zo langzaam zacht.
Gstaad, waar lig je, in de winter
als bij min tien in de nacht
mijn land kraakt in haar voegen
zoek ik, waar
ik moet.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Gstaad, laat toch je sluier vallen"
2018
potlood-papier
32,5-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
