mat van
der heijden
Bits 02-03-18
Met de volle maan in aantocht, sta ik onbewogen onder het dakraam van mijn slaapkamer en staar naar de sterrenzee in deze bitterkoude nacht. In dit onmetelijk decor, waar zo nu en dan kleine sterren kort lijken op te lichten, probeer ik een patroon, een structuur te ontwaren. Maar waar een wolkendek nog allerhande aanknopingspunten voor fantasievolle beelden creëert, biedt dit duizendtal sterren geen enkel concreet beeld.
Diepte.
Zwembad "De Heldense Bossen", had bij het diepe bad een hoge en een lage duikplank. De bodem van het bad lag op die plek op 3,5 meter. Als kind liet ik me langs de kant afzakken tot mijn tenen de bodem raakten. Ik herinner me vooral dat laatste stukje als een peilloze neergang welke in een steeds trager tempo voltooid moest worden. De druk op mijn hoofd, mijn longen. Mijn lijf, dat eigenlijk alleen maar naar boven wilde.
Diepte.
1986. Ik keer een berg op zijn kant. De sterren plaats ik mooi in een patroon naar een kleine cirkel, waarin ik twee vogelpootjes plaats. Tegen een zwarte hemel verbind ik me met je. Zo onmetelijk als het bestaan soms kan zijn, zo dichtbij kan ik het verbeelden.
Diepte.
Het kan zo maar aan je voeten liggen.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Zonder Titel"
1986
olie - board
23 - 29 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
