mat van
der heijden
Bits 13-05-16
Vanochtend heb ik tot 10.00 uur in bed gelegen. Gewoon, op een woensdag. Het is prachtig voorjaarsweer en als ik even later met Laika door het veld loop, geniet ik van het moment om te doen wat ik doe. Zo meteen pak ik mijn groot twee-luik in atelier weer op om vervolgens in de namiddag lijsten te gaan maken, buiten in de zon. En dan vanavond nog een rondje racen langs de Maas op mijn Bianchi.
Aan de Maas ligt ook het geboortedorp van mijn beide ouders, Afferden. Een kilometer of 50 bij mijn geboortedorp vandaan. Elke zondag reden we met broertjes en zus op de achterbank naar opa en oma's en speelden er met neven en nichten die we verder nooit zagen.
Vanaf de middelbare school nam de frequentie van de bezoeken in rap tempo af, maar wat later, toen ik zelf het rijbewijs had, pakten we de draad weer op en brachten 1 á 2 maal per jaar een bezoek aan Afferden.
Oma Van der Heijden, die ik altijd als alleenstaande vrouw heb gekend (opa stierf toen mijn vader nog maar een jaar of 5 was) bewoonde na de oorlog een klein huisje in het gehuchtje Heukelom, maar verhuisde begin jaren zeventig naar een van de eerste bejaardenhuisjes in Afferden. Ze kon verassend uit de hoek komen met soms erg boude opmerkingen zoals het vergelijk van een moeder met 10 kinderen met "een zeug met baggen" (zelf had ze 3 jongens).
Omdat ze niet goed ter been was, deed ze veel naai- en herstelwerk om wat bij te verdienen. Eenmaal in haar nieuwe huisje, sloeg ze helemaal aan het breien. Sokken.
Van die echte, degelijke, heerlijk warme "geitenwollensokken".
Hoewel ik me kan herinneren dat er af en toe ook witte of baby-sokjes bij zaten, breide ze voor het overgrote deel voor de mannen van de familie; grijze wollen sokken.
Ze had daarvoor altijd wel een paar maten in haar mand/kistje, maar als we dan op bezoek kwamen, moesten we beurtelings passen. Ook op latere leeftijd bleef dat de standaardprocedure. Ik kwam al met vriendin en zelfrijdend, maar toch moesten mijn schoenen uit om ook de laatste versie even te passen. Heb nooit meegemaakt dat ze niet pasten.
Mijn oma stierf in 1993. Deze is ook een beetje voor haar:
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
Wollen sokken
Stoeptegels stralen warmer dan de lucht
des nachts, als ik op wollen sokken,
buiten drentel.
Wist jij dat egels hijgen,
mussen dabben en sinds kort
een nieuwe poes, de onze is?
En bloemen ook niet sluiten?
Wat heb ik je te vertellen, zo
onwetend van de dingen
zo dichtbij,
mij.
(met mij is veel geluk)
mat 1999
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
