mat
van
der heijden
Bits
19-10-18
Onlangs zag ik een sculptuur ("Study for the perfect Cube", 1995) van Jan van Munster bij Galerie Ramakers te Den Haag. Dacht eerst een flinke blok suiker (10-10 cm) te zien, maar het bleek een koperen kubus die door bevriezing het vocht uit de lucht als kristallen tot zich neemt. Denk aan de bevroren koelelementen in je vrieskast.
Fascinerend beeld, temeer daar ik me realiseer dat zonder stroom de huid van de sculptuur binnen afzienbare tijd het koper vloeibaar verlaat.
Stekker weg, beeld weg.
Omdat ik de laatste jaren op houten paneeltjes schilder, krijg ik regelmatig de vraag in hoeverre de kleur van het hout blijft zoals het nu is. Alles is met een blanke primer voorbehandeld, maar dat het hout lichtelijk verkleurd lijkt me onoverkomelijk. Heel langzaam veroudert het werk zoals ook de kunstenaar (en de toeschouwer). Moet alles altijd blijven zoals het is?
De grens van wat mag en kan, bepaal ik zelf.
Een grijs gebied, gelukkig.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
ZUIDERLUCHT
onafhankelijk maandblad voor
Kunst en Cultuur in
Zuid-Nederland en Vlaanderen
publiceert elke maand
een recente BITS
"Wat je mag van jezelf"
2018
potlood-aquarel-papier
32,5-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
