Vorige
week bekeek ik met een aantal cursisten een
YouTube filmpje van de wording van een abstract-expressief schilderij.
De kunstenares werkte snel, intuïtief en gebruikte (voor zover
zichtbaar) geen afbeelding als start of referentie. Verf als materie,
kleur, licht en beweging.
Al doende zagen verschillende mensen allerhande beesten en vormen
ontstaan, maar naarmate het werk meer gelaagdheid kreeg, verdwenen ook
deze voorstellingen weer.
Daarmee nam voelbaar ook de belangstelling af; waar keken we naar?
In hoeverre hebben hersenen figuratie nodig om de aandacht vast te
houden?
Voer voor "hersenpsychologen", want er bestaat natuurlijk geen absolute
maatstaf. Leeftijd, eerdere ervaringen, trainingen en manipulatie;
allemaal mogelijke invloeden bij het prikkelen en actief houden van
onze grijze massa.
De volgende dag zocht ik op internet naar een zij-aanzicht van een ree.
In een snelle schets had ik eerder al een kop met 1 oor gemaakt. Zoals
ik dacht dat het eruit zou zien. Zoekende ontwaarde ik echter (bij
bijna alle foto's) steeds 2 oren, ook bij de afbeeldingen van opzij.
Wat ik zie heeft blijkbaar veel van doen met wat ik weet, of beter
gezegd, denk te weten.
Van zichzelf is alles anders.
Van zichzelf
ik printte een plaatje voor je
en zie - zoals
de dubbele tees, ees, aas en oos
had het beestje ook en-profile
twee oren
en bleek een ree
van zichzelf
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|