Bladerend
in "De wereldgeschiedenis van de Kunst" van H.W. Janson, stuitte ik per
toeval op een detail van een muurschildering in een voorname
tempelkamer van Çatal Hüyük (Turkije), 7000 jaar v.Chr. Er wordt een
jager of danser afgebeeld, maar het beeld dat ik onmiddellijk zie is de
"strik" om zijn middel, bestaande uit zwarte bolletjes tegen een licht
grijsblauwe achtergrond. En daarmee komt meteen het werk van Rene
Daniëls in me op. Daniëls die in de jaren tachtig een prachtige serie
schilderijen van in de ruimte zwevende kamers op doek schilderde, die
in mijn hoofd zijn blijven hangen als grote kleurrijke strikken.
Zo zit mijn hoofd natuurlijk boordevol beelden die an sich helemaal
niets met elkaar te maken hebben, maar door hun uiterlijk toch met
elkaar gecombineerd worden. Ook inhoudelijk zullen de overeenkomsten te
verwaarlozen zijn. Sterker nog; de "strikken" van Daniëls, zijn
helemaal geen strikken!
De betekenis die ik aan beelden geef, staat vaak ver van de bedoelingen
van de maker ervan. Dat zal zeker ook voor al het werk gelden dat ik
zelf maak. Daarmee is het natuurlijk niet meteen onjuist of gedateerd;
veel meer wint het aan betekenis door de hernieuwde interpretatie van
zowel de kijker als de schepper. Het "linken" speelt daarbij een
cruciale rol en daarmee ook het toeval. Dat maakt het juist mogelijk
dezelfde dingen steeds opnieuw te zien, maar dan anders.
Of het klopt, doet niet ter zake.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|