mat van
der heijden
Bits 23-06-17
Regelmatig wordt me gevraagd hoe ik in mijn (beeldend en schrijvend) werk toch steeds op nieuwe/andere onderwerpen en beelden kom. Dan volgt een wazig verhaal over series, probeersels en structuur. Terwijl ik een soort verklaring probeer te formuleren, besef ik steeds weer dat alle "nieuwe" stappen me eigenlijk overkomen. Nogal wat toeval dus.
Toeval is een heet hangijzer in onze spirituele tijd. Het bestaat namelijk niet, volgens de kenners. Het ontkennen is al helemaal een doodzonde. Wat ik toeval noem, is me onlangs nog duidelijk aangegeven, heeft zo moeten zijn. Ook al is niet altijd duidelijk waarom dat het zo heeft moeten zijn. Het waarom volgt normaliter later.
Ik zit aan de tuintafel en eet mijn avondmaal als mijn oog plotseling op een schittering op het gisteren mooi kaal gemaaide gazon valt. Slokje thee, nog een hap maar dan toch maar even van dichterbij kijken. Het is een zilversnipper zoals die met duizenden uit de spuitkanonnen bij Champions-league finales knallen na weer een wereldse prestatie.
ZILVERSNIPPER
Alleen het woord is al zo mooi, poëzie in zichzelf. En dat hier om 18.18 uur in mijn eigen achtertuin met een hete kop thee en een bruine boterham.
Inderdaad; toeval bestaat niet.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
Zilversnipper
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
