De
dag na mijn aankomst in Luang Prabang, Laos, deed ik, na een kort
bezoek aan de studio waar we de komende drie weken gaan werken, een
brommer-tour door de stad. Een aanrader!
Je kunt voor een habbekrats een
tuktuk nemen die je in een heerlijk
tempo door de stad jaagt, maar achterop de brommer zie en hoor je toch
wat meer. En je komt gewoon overal, ook waar je niet behoort te komen.
Wel goed om te doen met een "local", het verkeer heeft zo zijn eigen
regels.
Luang Prabang is weliswaar de tweede stad van Laos, qua omvang en
drukte nog maar een provenciestadje, dat inmiddels wel goed in de gaten
heeft dat haar cultuur (lees tempels etc.) een geweldige toeristische
trekpleister is. Dat maakt de beleving niet minder. De oude stad is
echt prachtig en alles is gemakkelijk beloopbaar in het centrum. Je
moet wel een beetje met de hitte om kunnen gaan in dit regenseizoen;
temperaturen van ruim dertig graden en een vochtigheidsgehalte tot 70%
zijn heel normaal.
Veel backpackers, zowel uit Europa
als de VS, maar toch ook behoorlijk
wat toeristen op leeftijd. Er is altijd wel ergens markt (een
winkelstraat bestaat niet) en waar de kraampjes net zijn opgeruimd,
doen de straathonden gewillig hun werk. Daar tussendoor domineren de
brommertjes het straatbeeld. Van Ka heb ik begrepen dat het behalve een
vervoermiddel ook een statussymbool is. Je begint met een fiets, maar
als je je een brommer kunt permitteren, stijgt je aanzien. Een auto is
voor de massa een utopie.
"Watch the traffic, it's a bit different in Europe", zegt Ka nog bij
het wegrijden. Geen letter van gelogen. Rechts rijden is zo ongeveer de
enige standaard waar iedereen zich aan houdt. Verder beweegt men zich
voort naar eigen goeddunken. Dat gaat wonderwel goed.
Zelf besluit ik het toch maar te voet te doen, de komende weken.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|