mat van
der heijden
Bits 06-10-17
Zelfs nu het kouder wordt en ik niet meer blootsvoets ons achterterras betreed, voel ik de kiezels van de grindtegels onder mijn schoenzolen. Zien, weten en voelen gaan onlosmakelijk samen.
Van sommige kunstenaars ken ik het werk al decennia aan den lijve. Het is mooi te zien hoe het werk verandert, hoe de mens verandert. En toch, herkenbaar blijft.
Afgelopen weekend was ik op een verjaardagsfeest waarbij ik door de jarige even uit het feestgedruis genomen werd om zijn recente beeldend werk op atelier te bekijken. Iets wat we een jaar of vijfentwintig geleden wekelijks deden.
Veel van wat ik zag, zag ik al eerder, maar dan anders. Een nieuw jasje.
Toen kwam de rol.
Op een enorme rol papier was urenlang het grindoppervlak buiten, al kruipende, letterlijk in het papier gewreven. Een spel van ritme en regelmaat, van gaatjes en grijstinten, van rust en chaos. Het moet ook fysiek een inspannend proces geweest zijn, dit beeld letterlijk in het papier te wrijven. Meditatief.
Cut the crap. Voelbaar, blijft het beeld.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
Grid - Achterterras
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
