Voor het vertrek is de tocht de uitdaging, hetgeen naar wordt uitgezien. Tijdens de rit verandert het perspectief langzaam naar het verlangen thuis te komen. Zeker als de eerste uren in een stromende regen gereden worden.
Het verzetten van mijn gedachten is tijdens zo’n lange dag een kneedbaar en toch ook wel beperkt middel. Mijn lichaam meldt zich, komt in opstand of weigert simpelweg te doen waartoe ik het in staat achtte.
Ik zit net op de fiets als langs de geluidswallen van de A12 ter hoogte van Zoetermeer de regen met bakken uit de hemel valt. Nu niet te veel energie gebruiken, prent ik mezelf in. Mijn brein roept het ene na het andere vreemde beeld op.
Onsamenhangend beklijven de beelden.
" En de regen viel en meer"
2025
potlood-aquarel-papier
32,5-25 cm
