13-12-24
Het is bijna sluitingstijd als ik de “tuinzaal” van het Oda Park betreed en in het voorbijgaan Ans Verdijk druk doende haar spullen zie etaleren terwijl ze bondig aan omstanders verhaalt over haar conceptuele verleden, haar liefde voor het alledaagse en het gebruik daarvan in pasteuze opstellingen aan de wand, in de ruimte of vooralsnog gewoon voor de voet op alle dozen en kisten die voor hetzelfde geld straks ook een onderdeel van haar werk zullen worden. Ze weet het nog niet; alles kan. Na een korte kennismaking verlaat ik haar domein. Ook de medewerkers en vrijwilligers nemen afscheid, vragen haar nadrukkelijk alles goed te sluiten en het alarm niet te vergeten. Alleen met het werk, dat grotendeels nog moet ontstaan, ontlaadt de geest. Terwijl de duisternis het omliggende bos tot zich neemt en een gure wind gestaag door de hoge dennen blaast, krijgen alle snippers, draadjes, houtjes en zacht roze plastic zakjes één voor één een bestemming in haar universum. Eigenlijk is alles er al, je moet het enkel nog een plekje geven. En zien.
Work in progress Ans Verdijk Oda Park Venray Opening 25 januari 2025
REACTIE